Gezinskaart van Ferdinand Maximiliaan van Habsburg-Lotharingen (1832-1867)
Ferdinand Maximiliaan Jozef van HABSBURG-LOTHARINGEN, geboren Wenen 06-07-1832, overleden Querétaro (Mexico) 19-06-1867, zoon van Frans Karel Jozef van HABSBURG-LOTHARINGEN en Sophie Friederike Dorothea Wilhelmine van BEIEREN.
Hij was keizer Ferdinand van Mexico.
Ferdinand is getrouwd 27-07-1857 met Maria Charlotta Amelia Augusta Victoria Clementina Leopoldina van SAKSEN-COBURG en GOTHA, prinses van België, geboren Laken (België) 07-06-1840, overleden Meise (België) 19-01-1927, dochter van Leopold Joris Christiaan Frederik van SAKSEN-COBURG-SAALFELD (koning Leopold I van België) en Louise Marie Thérèse Charlotte Isabelle van ORLÉANS.
Uit dit huwelijk zijn geen kinderen geboren. Ze adopteerden daarom twee kleinzoons van de vorige Mexicaanse keizer Agustín de Iturbide, de neven Agustín de Iturbide y Green en Salvador de Iturbide y de Marzán. Agustín zou de troonopvolger worden en kreeg de titel Zijne Hoogheid de Prins van Iturbide.
Tot onvrede van zijn conservatieve medestanders steunde Maximiliaan verschillende liberale hervormingen van de regering-Juárez, zoals landhervormingen, godsdienstvrijheid en uitbreiding van het stemrecht. De keizer bood Juárez aanvankelijk amnestie aan als hij trouw zou zweren aan de kroon, wat hij weigerde. Daarna beval Maximiliaan dat alle gevangengenomen volgelingen van Juárez zouden worden doodgeschoten. Deze tactische fout vergrootte alleen maar de aanhang van de oppositie.
Na de Amerikaanse Burgeroorlog begonnen de Verenigde Staten de republikeinen van wapens te voorzien. In 1866 was het wel duidelijk dat Maximiliaan het niet lang meer zou volhouden. Naar aanleiding van het groeiende Mexicaanse verzet en de Amerikaanse monroedoctrine trok Napoleon III in dat jaar zijn troepen uit Mexico terug. Keizerin Charlotte reisde af naar Europa om in Parijs, Wenen en bij de paus in Rome steun te zoeken voor het bewind van haar echtgenoot. Dit lukte haar niet en ze raakte in een diepe emotionele crisis. Ze zou nooit meer naar Mexico terugkeren. Napoleon III drong er bij Maximiliaan op aan zich uit Mexico terug te trekken, maar hij weigerde zijn volgelingen te verlaten. In februari 1867 trok hij zich terug naar Santiago de Querétaro waar hij wekenlang werd belegerd. Op 11 mei trachtte hij te vluchten, maar werd onderschept en door de krijgsraad ter dood veroordeeld. Vele Europese monarchen en andere prominenten (onder wie Victor Hugo en Giuseppe Garibaldi) zonden brieven met het verzoek Maximiliaans leven te sparen. Juárez weigerde echter het oordeel te herroepen, daar hij van mening was dat het noodzakelijk was te laten blijken dat Mexico geen door een vreemde mogendheid opgelegde regering aanvaardde.
Maximiliaan werd op 19 juni 1867 samen met zijn generaals Miguel Miramón en Tomás Mejía door een vuurpeloton ter dood gebracht. Hij werd het jaar daarop begraven in de keizerlijke tombe in de Kapuzinergruft te Wenen.
Ex-keizerin Charlotte trok zich in eenzaamheid terug op het kasteel Miramare bij Triëst en later op het kasteel van Boechout in het Belgische Meise. Daar stierf ze zestig jaar later op 19 januari 1927.
Het kasteel werd tussen 1856 en 1860 gebouwd als zomerverblijf voor Maximiliaan en zijn vrouw. Maximiliaan was gouverneur van dit gebied en woonde er vier jaar. Het witte kasteel ligt in een park van 22 hectare met een exotische beplanting en uitzicht over de Adriatische Zee.
Bronnen: afbeeldingen en informatie van Wikipedia